D Sunne isch scho lang uf, d Tiereni si parat, es füehlt sich anders aa als anderi Jahr. Hüt ertönt wie scho lescht Jahr, kis Trechelglütt, bim Alpufzug. D Stimmig isch chli drückt, mir gedenke a dii. Es isch es Zeiche vo gröschtem Respäkt u Dankbarkeiit. I so Momente felsch bsunders. I gsehs i Muettis Gsichtsusdruck, wo ihre Blick i därä Bärgchötti blibt hange u gspüre der Härzschmärz, wo dis gah het hinderlah. D Umarmig vo mim Tätel understricht das ganze. Ds Rüefe zu de Chälbeni ertönt i mim innere Ohr u triit mi churz zrugg zu däne ziite wo sich dii aagwöhnt Oberlender Dialäkt mitem Züridütsch vermischt het. Es fühlt sich so witt wäg aa u glich wersch du üs so nach. Es paar Erinnerige vo de Schifffahrte bis häre zu dim Stärbebett, all dass het sig tüüf i üser Härze iibrennt. Grad wes Weh tuet u eim d Wehmuet packt, füllt sig ds Härz mit Liebi u Dankbarkiit a dii. Es riese Merci us tüüfschtem Härz, uechi zu dir.

-Diego Bircher