Karussell
D'Melancholie holt mii zrügg, es louft alls Rund, user Sicht vo uss,
"gsesch ja guet us", "me gseht dirs nid aa", ghöri oft, mis Alter höcher gschetzt aber Jung bhalte.
A Kir Mäss geits um mii, u glich bini Zentral,
All die Lüüt loufe a mir verbii u hei Spass.
Alli tüe sich drum, aber kenne intressiert sich für mii.
Innerlich bini nume der Mast vom Karusell,
alli hei ihre Spass u i verstahs nid,
sitze verstiift z'mits drinn u blibe eifach stah, während sich alls dräit um mii, statisch,
bi glade, mit Bunte Liechterchöttene u Musig, Rössli u Flugzüüg.
Es dräit sich nid als um mii,
Ds Umfäld glich blibe,
u glich verrütscht mini Sicht chli,
immer wieder.
Es würd mer Gstuure, aber i muess de Lade zämehalte süsch verlieri mii, verlieri dii.
Sii mache ihre wäg u i blibe stah, nime vieles nid wahr, es chunnt mir immer öppis vor dra, öppis anders ner wieder öppis woni scho ha ka, es Karussell vo de Gfüehl.
Sie dräihe ihri Rundene, i de Höch u de tief,
es dräiht sich im Kreis,
ii egge a u Sie nid,
i heig e Egge ab u Sie nid, s'isch ke Egge dran, verstahs nid, weiss nüm was Normal isch.
Bi Ihne loufts Rundherum guet, Applous.
Ii bi irgendwo zwüsche drin, schwäbe nid,
sött am Bode blibe, aber wie?
Ii flüge zwüsche de Emotione, ds Einzige wo mi nu am Bode bhaltet isch d'Schwerchraft.
Füehle mi beobachtet aber nid Sichtbar,
bi nid Sichtlich verletzt, blüete nid,
Aber füehle tueni erlicherwiis nüd,
i dem Moment, bi Toub.
Vom Höche Ross achekeit, mit-riite
E Frag vom Priis, sueche e Mitfahrglägeheit,
weiss eifach dasi nüm liechtsinnig Iistiege,
e Grundsatz, bi Fremde Mensche.
"Du söttsch dass nid uf Social Media teile, stell dir vor was die Mensche müesse denke."
De heschs nid verstande, um wases mir geit,
Lieber schribis uf statt z'köre das öpper meh im Schwüge het müesse Stärbe.
Ä Grabstei seit viel aber nid gnue.
Das isch es herts Pflaster, es vergeit nid,
I d'berührig miter Endlichkeit, chunnsch nume we eine geit, wo dir wichtig isch.
Drum bruchi Stift u Papier, fah angens aa mit Fädere u Tintefass, kes problem, schribes uf.
Em tod entgange u Er het ne trage, allei für mii, für dii, für üs, dass aller wo a ihn Gloube dörfe Läbe uf Ewig. Ha d'Ziit nid im Griff, trage se mit mir, bis mini Ziit vergeit u mis Taxi chunnt nu, u mi abholt. S'Rueh giit im Chopf.
-Diego Bircher