Sunnestrahle, Glitzer, Rägebogefarbig schiinheilig, e Hoffnigsschimmer, erhellt mis Gsicht, ds Liecht.
Holzbruni Chilchebänk, umgäh vo Singende Engelsgliich, ertönende Stimme.
-i mim Chopf, Sunnti Morge viertel vor Zähni.
Hangisch vor dii hi sit Jahre am Chrüz i dem Halleähnliche Ruum.
Gsangsbuechsiite drühundert wiis i was,
Es paar Wort überflügeni u gseh wie irgendwelchi Dichter sich d Finger wund hi dichtet, das sichs imel de Rimet.
Bibelvärse a de Wänd, e riese Boge vor mine Ouge, hinder mir d Orgele u vor mir ds Emporeglender.
Wie viel Mensche mache e Boge um dii um,
Chilcheähnlichi Gebäude wärde gmide, ir hütige Ziit.
Wills neme em Geist vor Ziit entspricht a ne Gott z Gluube u a Heilig Geist, aber was machi hie?
Hie ine schint alls normal u dert usse die grossi Wiiti Wält.
Die wo vor usse, fühle sich vor usse gla, aber reagiere mit abneigig gäg d Iiladig.
Irgend e KUW-Leiter het ihm mal gseit, Alkohol isch e Sünd u so hetter spetistens nacher Schuel gwüsst, dass das nem de Ort isch woner jede Sunnti wott sii.
200 Menscheseele wo dert drin sich finde u imel vorgäh a Gottes Wort z gloube, unglubhaft für ihn, äbe oo, Schiinheilig.
will der eint wo ds Auto vor usse ufem Chilcheparkplatz parket, het ihn lescht fritig nu über z Näscht ab gschrisse u jitz tuet er so als wer er Fromm, ja es isch halt Sunntimorge.
Was isch das fürne Besserwüsser- gsellschaft wo Wirtschaftlich gseh nume läbt vom 10te.
"De muess me ja gäh weme dert wod derbii sii, Friiwillig ischs ja ned?", hetter kört will der das si Vater ihm het mit ufe Wäg gäh.
Das wenner de iis Thema ned söll dahiime a Chuchitisch näh, "Gott" isch.
Ghürate heter hie, will mes halt so macht, der Pfarrer het da so öppis vor sig hi, ja ifach grad wies me grad über d Lippe, d Seel u i ds Bild passt, gret vor Wichtigkeit vor Ehe u Gottes Bund, d Drüeinigkeit u de isch Jesus, Gott oder was zum... "ah ni das sitme hie ned",
das isch ja der Bös u Gott isch guet, sägesi imel obwohl d Gotte u d Muetter beidi a Chrebs si erchrankt u wo ischer de da gsi, imel ned da gsi, woner hetti sölle,
Denn hetisch ne brucht, aber spetistens denn isch guet gsi für ihn, ja Gopfer...
Nei "o Flueche tuet me ned", aber we ine ufer Buustell de hetme eifach zruggäh oder dergäge ka, "dumme Mulaff".
Wies vo ine usgseht wisch nu grad vor leschte Beärdigung obwohl der Chilchegloggeschlag isch ertönt, da drab erkennsch ob ine d Chilchestüür het zahlt oder ned.
Aber däne nu Gäld i ds Füdle z stosse wer ja o verruckt, obwohl z Chind schickter glich i KUW, er het ja o ned anders chönne oder dörfe.
Will paar sache si ja guet, di 10 Gebot mache ja Sinn imel zum Tiil, ihm der Grind umtreiie würdier o ned u ställe wiis me ja das me ned sött.
Aber mit dem "Lieb di nächscht..." chunnts ihm grad umi une ueche u "vo dert o diner Gedanke", luut em inte Lappi wo me iismal die Dummi het ka.
Jitz sitze di zwe da ine u mache "wiis Gott was", u er vergiit ne ja de d Sünde, zum Chotze, denkter.
"Gott isch guet", e Satz wo ne erzürnt u der uftürmt Frust wo sich het bildet, frisst ne uf.
Gott isch guet aber guet aafüehle, isch anders.
Ja, so wie d usse wahrnähmig ischs ine viel ned.
Es Paralellwältdenke, oftmals füehlt sichsch so aa.
Vo ine gseh ischs anders, als wies vo usse schinnt,
Heilig es Wort wo ned nume ei bedütig mit sich bringt.
Di Chranke bruche ä Arzt u ned die gsunde, geit mir dür e Chopf, sit die Stimme hei ufghört singe ine drin.
Ja, es giit viel wo mir nes müesste u hei entschuldigt, es isch hert Reflektiert u Respektiert ds sii im eigete Gloube, wills persönlich isch u mes persönlich nimmt.
Dem Freie luuf chönne z lah, ohni usezstäche u dumm asgugget z wärde ir Predig.
Doppelmoralprediger, giits viel uf derä Wält menge ohni Priestergwand, wandlet Wortgewandt dür ds Handy i sire Hand.
"Gott isch guet", aber nume i däm Rahme wo mis Gedankeguet s cha iischetze.
Was we Gott s guet mint, Ig mine es sig schlächt, wer het de Rächt u wer ned.
Isches Rächt das ufer andere Siite vor Chugle sich d lüüt nu z Todschlah ufgrund vor Hutfarb?
Nei bestimmt ned, aber wer verursacht de z Leid, Gott oder der Mensch.
Es isch hert, z Läbe u z Stärbe es Thema wo me ned gärn drüber red.
Me denkt anes End, z gah,
z Läbe ned Endlos, sondern Endlich,
-würd z End ga.
Es tuet mir leid, hesch du es Bild wo di prägt, vo Chrischte wos besserwüsse als der Räscht. Arroganz, z leschte wo mir sötte sii u tiile gägenüber dir, Fehlerhaft, viel Fehler gmacht u wiederguet z mache isch Schwierig bi Chindesmissbruchsfäll, aber si aller so, nii.
Es tuet mir leid, Gott isch guet das chani dir säge o weds unglübig entgäge nimmsch, eine wos würkli intressiert wies dir giit, isch Är, das isch mini Wahrnähmig, es interessiert ne meh als der Arbiitskolleg wo fragt wies dir geit?
E Frag wo Gsellschaftlich gseh, ke Sinn me macht will das wo druf folgt oft e Luug isch.
Entscheide tuesch du u viel wo vo ine gäg use Vertüüflet, würd ned so gläbt, es Menschelet äbe, zu Rächt, wills o nume Mensche sii.
"Es tuet mir leid" für dii u dis Läbe, isch de Ort so Negativ behaftet, es isch anders als vor paar Jahr, besser? I wiss es ned,
Ke Menscheseel sött einsam u verlasse vo däre Wält gah, miner Meinig.
Es wird weh tue, wed di dine ergschte Gedanke stellsch, aber es ischs Wärt, e anderi Sicht uf z läbe tuet mengisch guet u de merksch villich oo der Wärt i däm Buech.
Das d Zügel ned so eng si, wie me denkt, Freihiit es Wort isch wo viel interpretationsspektrum mit sich bringt, o im Gluube.
Herr i bätte, das die Person wo das liest, dii darf kennelehre wie du bisch, we si das wott. Ihre de Druck ewäg fallt wo sich um ds Herz schnallt u oft dür Mensche uferliit.
Gott z erläbe isch es erläbniss wärt. U es brucht nüd user di u Gott.
Es isch okei, we du dii anders entschidisch, will Gott dir der Friiwille het zuegsproche u di ned Zwängt, o we är sich wünscht us ihm Weh tuet wed dergäge hesch, s okei isch will är dini Enstscheidig über sini stellt, Gott sei Dank.
I wünsche mir nume, dass ned d Chrischte der Grund sii für dis Ja oder Nii, will entscheidige vo Mensche abhängig z mache, schnäll manipulativ u erzwunge, überi chunnt.
O da es si ned aller so wie beschribe, imel es paar woni kenne si, z Friede u kümmere sich gärn um z Umfäld, ned will si Chrischte sondern eifach Mensche sii, wie du u Ii.
Gott sei dank, i versueche z liebe u z akzeptiere, egal wär vor mir stiit. Vergib mir weni ned ging so reflektiert bi wie jitze,
Dä Gott het so viel z biete, er isch da we Jugendfründe neme nach dir frage, wed uf z mal Stationär landisch.
Verschont vo Chrankhiite wirsch villich, villich o ned, Garantie giits kinni, niene zu 100%,
Es spielt aber o ke Rolle meh, wills wie im Roulette, sii luuf nimmt, es Rollespiel, z beste chunnt zum Schluss, bini überzügt.
I cha dir imel säge es het sich glohnt, egal bi wellne Umstend, füehlt sichs aa als wer eim öpper nach.
Er isch guet us mire Sicht, er isch ned Schiinheilig sondern isch (d) Heillig.
Er isch da gsi i de dunklischte Ziite woni ha ghoffet chönne ds verschwinde, iizschlafe u nieme uf z stah, Er isch da, das längt u de cha nu cho was wott, "we Gott a mire siite isch wär cha de nu gäg mii", ned nume e Phrase, e Värs user Bibel sondern e Hoffnigsschimmer für mii zminscht.

- Diego Bircher