Melancholischi Aabestimmig,
Rot-Orang-Blaue Himmel,
am Rand verbrennti Wulche,
ä dunkli Schattewand als Ussicht,
z'Liecht bricht u teilt sich Strahlemässig uf, schiinheilig, schinnt Heilig ischs aber nid.
Der gfüehlt Heiligeschiin wo erzügt wird,
dür die leschte Sunnestrahle,
schinnt ache uf mii,
Sie verstecke sich hinder de Wolke,
kes Strahle meh ufem Gsicht,
Hocke ufem Stuehl, vorusse, Melancholisch.
Es schmeckt nach Rägetropfefrischi,
iis Gwürflet, ke Zahl, nume e hälfti vo de Halbmondförmige Limetteschnätze,
im Glas umgäh vo Rum u Zucker.
Am Rand verfliesst d'Süessi, wo der Rand ziert, mitem Wasser, wo verdunstet ufgrund vom Temperaturunderschied,
Zwüsche Inne u Usse.
Wasser dernäbe, aber ds Glas nid überloffe,
D'Wassertropfe, zieh a mir verbii, wie z Läbe,
Der Wäg stetig Talwärts, iignachtet hets oo,
bi uf ker Wanderig gsi u glich erschöpft.
Der Gipfel nie gseh, es blibt ke ziit,
Gsellschaftlich gseh nüd gschafft,
s'glich gschafft, kaputt z'ga dran.
Ke Wandervogel u weni bi Gwanderet de dä Wägwiser nache wo si mir hei gseit,
Dasi däne söll entlang ga, d'Gsellschaft halt, villich zweni uf d'Eltere glost, de hetti mi früecher gwidmet dem Glas, wo droht z'überloufe.
Weni denn het, de hetti de, e Ewige Kreis.
Wie sich das aafüehlt?
Hüt morge ufgstande ä Kater vom Medi ka,
Menti morge, geschter scho gsii.
Für mi Hüt, wie Gester für viel anderi, eigentlich verganges.
Bim Gester blibe bhange u ds Morn macht mir Sorge, bi nid ganz hie u nid ganz dert, irgendwo derzwüsche.
Nid ganz drin isch o dernäbe, nid ganz Dicht.
Mit Gmischte Gfüehl ufgstande, am Morge.
E Schutzwand für d'Emotione vorsichtig ufboue, ha mir Ziit gla über Jahre, kes Bougsuech müesse iireiche.
Kes Murermeisterdiplom,
aber gmuuret wiene Meister.
Ä Betonmuur wo ds Ruusche um mi um het sölle underdrücke, ha vergässe das sälbst Noisecancelling nid hilft bi Tinitusbeschwerde.
I wett Rueh, dreie düre wie ds Gedankekarusell i mir inne.
Solangs i de eigete Vier Wend passiert ischs ja okei, wed z'schlag chunnsch dermit Menti bis Friti z Schaffe isch's guet, ke Druck.
Zwiegspalte, Üsserlich a d'Wermi passt aber innerlich e Temperaturunderschied wahrgnoh, lescht Herbst.
Ds Ougewasser het ned chönne fliesse,
lang nid bis vor paar Wuche, Zwangswiis.
Es isch unumgänglich gsi,
es het müesse kondensiere zwüsche de Glasige Ouge u so ischs gsi,
wie bim Caipirinha vor mir ufem Tisch.
D'Träne verdrückt, der Fokus uf z guete verrückt, es isch verruckt schnäll gange.
Ds Chartehuus zämebroche, der Spitzhammer füre gno u g'hoffet es sig nume Ei Muur. Ke Tagesliecht meh ka.
Jitz stisch da vor mir ufem Tisch.
Du chunnsch dert här woni hii wett,
wiit wäg vo da, wo ii bii.
Gseh ds Stärnebild im Himmel.
Stah under ihm wie du
U d'Schrift steit über üs.
Bi mir d'Liebi, Bi dir Ornig u Fortschritt,
öppis woni bruche hie u dert.
Liebi, wills ds Notwendigste isch gägenüber andere Mensche.
"Ornig ha", ke Spruch aber es Problem,
es wer i Ornig hetti kes Gstor, de hetti Ornig, aber "brings mal i Ornig", wed nid weisch wies isch gsi vorher, ke Aahaltspunkt, ke Plan, es Chaos puuri Unornig.
Fortschritt cha oo Abwärts gah, hani gmerkt.
Fortgschritte, aber nid ufem Wäg blibe.
Abcho, ohni Wägwiser söllis jitz finde ir Dunkelheit, im Schatte vo de Bärge u Muure wo mi umgäh u i ha boue.
Z'Laster vo gester Gross u ds Unwüsse vo morn oo, i mim Chopf,
Kritisch der Zuestand i mir Inne.
Muess versueche das Liecht az'zünde uf dem Dunkle Pfad, mi irgendwie düre schlah u lehre wie der Konfuzius seit.
"Es isch besser es chliis Liecht az'zünde, als d'Dunkelheit z verflueche".
Bi nu der Wachs am Zämesueche u der Docht muessi nu Tränke drin, der Füürstei hani ir Hand i weiss wies gieng, muess mer halt eifach die Ziit näh.
Süsch bringt alls chönne nüd.
Nid Kompetent gnue hani mi gnue lang gfüehlt, grad Kompetent gnue für chli z'Schribe u ds Fötele,
füehlt sich zminscht so aa im Moment,
Dases nid längt wasi cha.
Ha so es Rot's Büechli wo drin steit i heig öppis abgschlosse u i chönns,
aber so füehlt sich's nid aa.
Aber was wosch, das woni cha macheni u alls Andere muessi halt nu Lehre, so eifach wers aber so Schwierig umzsetze.
Ha viel glehrt, Tipps woni ha gseit, wo ii sälber ha gseit übercho.
Viel Schmarre wo si mir hei welle verzapfe, wie die eint oder anderi Bierbrauerei i dem Land. Das chasch nid bruche u nid Suufe, i dem Moment nume Bitter wiene Moore u bringe tuets nüd usser meh Sorge.

-Diego Bircher